1 września 1939 roku od napaści Niemiec na Polskę rozpoczęła się najbardziej krwawa wojna w  dziejach świata. Zginęło wówczas około sześćdziesięciu milionów ludzi, blisko dwa miliony z  nich to dzieci. Z  Polski wywieziono prawie dwieście tysięcy dzieci, a  około sto siedemdziesiąt tysięcy uznano za zaginione. Straszny los spotkał najmłodszych z  Zamojszczyzny. Dzieci robotnic przymusowych trafiały do specjalnych przytułków, niemowlęta przebywały w  drastycznych warunkach, które prowadziły do ich powolnej śmierci.
Już w  roku 1935 Niemcy ogłosiły program hodowli ludzi. W  ośrodkach Lebensborn miały przychodzić na świat tylko takie dzieci, jakich pragnął Hitler. Inne trafiały do niezliczonych obozów koncentracyjnych. Śmierć rodziców w  wyniku wojny czy chorób powodowała, że wiele dzieci stawało się sierotami. Na tę sytuację reagowały katolickie organizacje społeczne, zgromadzenia zakonne oraz organizacje państwowe. Wojna doświadczyła ludzi, a  w  szczególności tych najmłodszych, ogromem cierpień. W  takich okolicznościach i  w  takim momencie dziejów powstał sierociniec w  Dusznikach-Zdroju.