Historia żeńskich wspólnot zakonnych w Polsce oraz ich działalność religijna, społeczna i kulturalna w drugiej połowie XX wieku wciąż należy do niewystarczająco zbadanych problemów. Mimo iż polska historiografia każdego roku sukcesywnie jest wzbogacana o nowe tytuły z zakresu dziejów Kościoła katolickiego w okresie PRL, kwestie dotyczące życia zakonnego pojawiają się tam marginalnie, przywoływane w kontekście omawianych problemów politycznych i społecznych. Nie możemy zatem mówić o zadowalających, w pełni satysfakcjonujących rezultatach.
Taki stan nie jest wynikiem zaniedbań czy braku kompetencji badaczy. Jest to problem złożony, gdyż badania nad najnowszą historią instytutów życia konsekrowanego tylko pozornie są proste, w rzeczywistości zaś wymagają dużego nakładu pracy, środków i wytrwałości – zwłaszcza w prowadzeniu kwerendy, często nieprzynoszącej oczekiwanych rezultatów.