Parafia w Kościele katolickim w ciągu wieków była podstawową wspólnotą religijną i zasadniczą komórką pracy duszpasterskiej. Każdy człowiek powiązany jest z daną społecznością, kulturą, z którą łączy go język, zwyczaje, przynależność narodowościowa, tradycja, środowisko społeczne. Te czynniki kształtują człowieka i dana wspólnota ma specyfikę niepowtarzalną, właściwą tylko sobie. Podobnie jak w Kościele powszechnym, tak i w parafii występuje czynnik nadprzyrodzony – Boży oraz element naturalny – ludzki. Zbawcza działalność Kościoła urzeczywistnia się w życiu wspólnot parafialnych, którą tworzy wiara, nadzieja i miłość Ludu Bożego, będąca owocem przepowiadania Słowa Bożego oraz łaski zbawczej, która płynie z działania sakramentów świętych.